ಮಳೇಲಿ ನೆನದದ್ದು ನೆನಪಿಡುವೆ...................

ಟೈಟಲ್ ನೋಡಿ ಒಳ್ಳೆ ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿ ಇರಬೇಕು ಅನ್ಕೊಂಡ್ರಾ ?...
ಇದು ಲವ್ ಸ್ಟೋರಿನೆ ಆದ್ರೆ ಇಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿ ಇಲ್ಲ, ಇರೋದು ಮಳೆ......

ಮಳೆಗೂ ನನಗೂ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಸಂಬಂಧ ಅನ್ಸುತ್ತೆ. ಮಳೇಲಿ ನೆನೆಯೋದು ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ. ಆದ್ರೆ ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಕೆಲವೊಂದು ಸಾರಿ ಇದೇ ಮಳೆಯಿಂದ ತೊಂದರೆ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದು ಉಂಟು.

ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಓದ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ...........
ನಾನು ರಾತ್ರಿಯ ಊಟಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ೪ ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ಮೆಸ್ (mess) ಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಅದೇನೋ ಬೇರೆ ಕಡೆ ಊಟ ನನಗೆ ಅಸ್ಟು ಇಷ್ಟ ಆಗ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ಅಲ್ಲೇ ಹೋಗಿ ಊಟ ಮಾಡಿ ಬರ್ತಿದ್ದೆ.
ಹೋಗಿ ಬರಲು ಸೇರಿ ೮ ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರ. ಅಸ್ಟು ದೂರ ನಡಿದು ಹೋಗ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ, ಹಾಗೇನಾದ್ರೂ ನಡೆದು ಹೋಗಿ ತಿಂದು ಬರೋದ್ರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿಯೋದು ಗ್ಯಾರಂಟೀ. ಹಾಗಾಗಿ ಬೈಕನಲ್ಲೇ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ.
ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆಗಾಲ ಬಂದ್ರೆ ಸಾಕು ಮಳೆರಾಯನದೇ ದರ್ಬಾರು. ರಾತ್ರಿ ಊಟದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಳೆ ಬರ್ತಿತ್ತು. ಏನ್ ಮಾಡೋದು ?... ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿವು, ಆ ಮೆಸ್ ಬಿಟ್ರೆ ಬೇರೆ ಹೋಟೆಲ್ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ.
ಅದೇ ಮಳೆಯಲ್ಲೇ ಸ್ನಾನ ಮಾಡ್ತಾ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ನೆನೆದ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಊಟ ಮಾಡಿ, ಅದೇ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಮರಳಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತ ಮರುಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೀಗೆ ಕಡಿಮೆ ಅಂದ್ರು ದಿನಕ್ಕೆ ಮೂರು ಸಾರಿ ಸ್ನಾನ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಬೈಕ್ ಓಡಿಸುವಾಗ ದಾರಿನೇ ಕಾಣಿಸ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ, ಕಣ್ಣು ತರೆಯೋದು ಕಷ್ಟ, ಅಸ್ಟು ಮಳೆ. ಆಗ ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ಕಡ್ಡಾಯ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ಹಾಗಾಗಿ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಬೇಳುವ ಒಂದೊಂದು ಹನಿ, ಸಣ್ಣ ಕಲ್ಲು ಬಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಬಿಳ್ತಾ ಇತ್ತು. ಕೆಲೋವೊಂದು ಸಾರಿ ಮರದ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ವಯಸ್ಸಾದ ಕೊಂಬೆಗಳು ಸಹ ಬಿಳ್ತಾ ಇದ್ವು. ಪುಣ್ಯ ಚಿಕ್ಕ ಕೊಂಬೆಗಳು ಬಿಳ್ತಾ ಇದ್ವು, ದೊಡ್ದದೆನದ್ರು ಬಿದ್ದಿದ್ರೆ.... ?.........
ನೆನದ ಬಟ್ಟೆಗಳು ಎರೆಡೆರೆಡು ದಿನಗಳು ಕಳೆದರು ಒದ್ದೆಯಾಗಿಯೇ ಇರ್ತಾ ಇದ್ವು, ಹಿಡಿದ ಮಳೆ ಬಿಡ್ತಾನೆ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ವಾ.....
ರೇನ್ ಕೊಟ್ ಹಾಕಬೇಕಿತ್ತು ಅಂತಿರಾ ?.. ಹಾಕಬಹುದಿತ್ತು, ಆದ್ರೆ ನನಗೆ ಹಾಕೋಕೆ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ, ಅದು ಅಲ್ದೆ ಮಳೇಲಿ ನೆನೆಯೋದು ಅಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಇಷ್ಟ ಅಲ್ವಾ...
ಮಳೇಲಿ ನೆನದ ಆ ದಿನಗಳು ಸೂಪರ್ ರೀ ....

ಇನ್ನು, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ,..........
ಒಂದು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಲೇಟ್ ಆಗಿ ಎದ್ದಿದ್ದೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ಆಫೀಸಿಗೆ ತುರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ರೆಡಿ ಆಗಿ, ರೇನ್ ಕೊಟ್ ಮರೆತು ಬೈಕ್ ಹತ್ತಿ ಹೊರಟೆ. ಮನೆ ಬಿಡುವಾಗ ಮಳೆ ಬರ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ, ಬಿಸಿಲು ಕೂಡ ಇತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ರೇನ್ ಕೊಟ್ ನೆನಪು ಕೂಡ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ.
ಸರಿ, ಒಂದೆರೆಡು ಕಿಲೋಮೀಟರು ಚಲಿಸಿದ ಬಳಿಕ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಬಿಸಿಲು ಮರೆಯಾಗಿ ಮೋಡ ಮುಚ್ಚಿತು, ಹಾಗೆ ಮಳೆ ಕೂಡ ಜೋರಾಗಿ ಬೀಳ ಹತ್ತಿತು. ಬೈಕ್ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ರಸ್ತೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸೂರನ್ನು ಹುಡುಕಿದೆ, ಆದರೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲು ರಸ್ತೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸೂರು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ ಮಳೆಯಲ್ಲೇ ನೆನೆದು ಆಫೀಸ್ ತಲುಪಿದೆ. ಆಫೀಸ್ ತಲುಪಿದಾಗ ನನ್ನ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಾ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೋಯ್ದು ಹೋಗಿತ್ತು.
ಆಫೀಸ್ ಹೊರಗಡೆ ನಿಂತು, ನೆನದ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಒಳಗಡೆ ಹೇಗೆ ಹೋಗಲಿ ?
ಅದಕ್ಕಿಂತ ಆಫೀಸಿಗೆ ರಜೆ ಹಾಕಿ ಅದೇ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ವಾಪಸ್ಸು ಮನೆಗೆ ಮರುಳಲಾ? ವಾಪಾಸ್ ಹೋದರೆ ಇಲ್ಲಿಯವರಗೆ ಬಂದಿದ್ದು ವ್ಯರ್ಥ ಆಗಿ ಬಿಡತ್ತೆ...
ಎಂತಾ ಮಾಡುವುದು ? ಆಫೀಸ್ ಹೊರಗಡೆ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತ ನಿಂತೆ.
ಆಫೀಸಿಗೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿ ಕಾಣಿಸಿತು. ಆ ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕೊಂಡೆ.
ಪುಣ್ಯ ತಿಂಗಳ ಕೊನೆಯಾಗಿರದುದ್ದರಿಂದ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಣ ಇತ್ತು. ಆ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಒದ್ದೆಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೀಲಾದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಆಫೀಸಿಗೆ ಬಂದೆ.
ಅಂತು ಆ ವದ್ದೆ ಬಟ್ಟೆಗಳು, ಮನೆ ಸೇರುವವರೆಗೂ ಆ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೀಲಾದಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಿಯಾಗಿದ್ದವು. ಮನೆಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆಯೇ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಜೀವ ಬಂದಿದ್ದು.

ಆಫೀಸಿನ ಒಳ ಹೋದಾಗ ನನ್ನ ಮನವೇಕೊ ದುನಿಯಾ ಚಿತ್ರದ "ಈ ಪಾಪಿ ದುನಿಯಾ" ಹಾಡಿನ ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಿತ್ತು...
"ಮು೦ಜಾನೆವರೆಗೂ ಸೋನೆ ಸುರಿದ ದಿನಾ೦ಕ ಗುರುತಿಡುವೇ,
ಮಳೇಲಿ ನೆನದದ್ದು ನೆನಪಿಡುವೆ..................."

ಇನ್ನು ಬಹಳಷ್ಟು ಮಳೇಲಿ ನೆನದ ನೆನಪುಗಳು ಇದಾವೆ,
ನಿಮಗೆ ಈ ಲೇಖನ ಇಷ್ಟ ಆದರೆ, ಆ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಬರೀತೀನಿ.........

ಮಳೇಲಿ ನೆನದದ್ದು ನೆನಪಿಡುವೆ...................